Er is de laatste weken nog al wat commotie geweest over de uitnodiging voor een cursus van HoLaPress Congressbureau. De commissie Code Verantwoordelijk Marktgedrag heeft HoLaPress zelfs op de vingers getikt door een gele kaart uit te reiken. De uitnodiging heeft namelijk als titel: ‘Hoe lang nog te veel betalen voor bedrijfsschoonmaak?’
Henk Mulder (henk.m.advies@planet.nl) is adviseur consultant building maintenance en redacteur van het Clean Totaal katern “Kijk Op Gevels”.
HoLaPress verklaart desgevraagd de mensen niet op het verkeerde been te hebben gezet en komt met de stelling, dat het niet om geld gaat maar om een beter management. Door middel van een beter management kan de opdrachtgever meer rendement van zijn uitgegeven euro’s bereiken”, is de reactie van HoLaPress Congresbureau. Men probeert u te ‘verleiden’ met de oproep: ‘Ben er snel bij’, wat volgens mij had moeten zijn: Wees(t) er snel bij. Persoonlijk bewaar ik die snelheid liever voor een ander cursus.
Ik durf de stelling aan: ‘Hoe lang nog te weinig betalen voor bedrijfsschoonmaak?’ De managers waar HoLaPress Congresbureau op doelt, kosten in heel veel gevallen heel veel geld. Daarnaast heb ik tot op heden nog nooit een manager professioneel zien reinigen. In heel veel gevallen zie ik helaas nog te veel managers als spreadsheetcopuleerders.
Als we praten over kwaliteit, dan hebben we het over de optelsom van kennis en kunde. Deze optelsom laat zich verdraaid moeilijk in woorden omvatten. We leven tegenwoordig in een periode waar tijd niets mag kosten en niets tijd mag kosten. Naast alle schoonmaakproblematiek binnen een bedrijf, kantoor, school of anderszins, wil ik mij graag beperken tot de ‘buitenschil’ van een gebouw. Toch ook een onlosmakelijk onderdeel van een bouwwerk.
Het zijn in veel gevallen ambtelijke opdrachtgevers die met belastinggeld mogen beslissen over aanbestedingen/inschrijvingen. Regelmatig kom ik ‘beslissers’ tegen, die niet worden gehinderd door enige kennis als het gaat over de behandeling/bescherming van gevelmaterialen. Er wordt rustig een opdracht verstrekt tot het reinigen van geanodiseerd aluminium en geadviseerd een product te gebruiken op basis van waterstoffluoride, ook wel fluorwaterstofzuur genoemd (en omgekeerd).
Inderdaad, daarmee kun je razendsnel reinigen, maar de beschermende anodelaag is dan ook meteen verdwenen, waardoor de ‘gereinigde’ laag bijkans met de snelheid van het geluid gaat oxideren. Vaak weet men het verschil niet tussen impregneren (hydrofoberen) en coaten. Ook de verschillende specifieke eigenschappen van bijvoorbeeld de duizenden soorten baksteen is bij veel beslissers niet bekend.
Door deze onkunde is het in een aantal gevallen zelfs beter om helemáál niet te behandelen, dan over te gaan tot het knoeiwerk waar de beslisser/luchtfietser zich wél in kan vinden omdat het lekker goedkoop is en vaak met desastreuze gevolgen.
Het lijkt mij wenselijk, om, juist in deze tijd, opdrachtgevers op het goede been te zetten en informatie/kennis te verstrekken waar ze werkelijk iets aan hebben. Een gevel (en ook zijn/haar opdrachtgever) heeft voor wat betreft een professionele behandeling/bescherming méér aan een vakman dan aan de zakjapanner van een manager.
