Maurice Rutgrink (info@acpbv.com)) is ondernemer in de schoonmaaksector en tevens weblog beheerder. Dagelijks ontvangt hij vele bezoekers op https://glazenwassen.web-log.nl
Glazenwasser is officeel ingedeeld als een “zwaar beroep”. Dat houdt dus in dat glazenwassers aanmerkelijk meer risico’s lopen op voortijde uitval. En dat betekent dan weer dat je bijna nooit je pensioen als glazenwasser zult halen door dat je lichaam “het” niet meer trekt.
Onze branche is er veel aan gelegen om dat verschijnsel tegen te gaan. Tal van maatregelen zijn en worden getroffen om in geen geval de fysieke kant van het ramen wassen te verminderen. Zo mogen we niet meer met die loeizware houten 18 op pad, maar wel met een alu 11.
Afijn, iedereen heeft, als het goed is, dat boek ook gelezen. Maar de invoering van deze regels leidt tot veel gemopper. Er staat bijvoorbeeld geschreven dat men niet meer dan 200 meter2 PER gebouw mag wassen middels carbonstelen c.q. osmosesyteem. Velen hebben nog nooit van die regel gehoord en staan full-time te tuckeren. Ladders hebben zij niet meer, zo is het veel makkelijker.
Maar dat is het niet! Je kan simpelweg geen 40 uur per week ramen wassen op 12 meter hoogte met carbonstelen zonder fysiek beschadigingen op te lopen. Ik heb al glazenwassers gesproken die inderdaad twee weken aan een stuk hebben getuckerd om vervolgens drie tot vier weken met nekkramp thuis te zitten in de ziektewet!
Niet dat ik het braafste jongetje in de klas wil zijn door nu heel belerend te meldden dat iedereen zich aan de regels dient te houden, maar denk wel eens na over die regels. Nog steeds zijn er mensen die zonder gordel in een hoogwerker stappen. Zonder randbeveiliging met bijpassende gordel werk op platte daken uitvoeren. Jongens zonder afdoende opleiding de hoogte insturen etc. etc..
Maar nog vervelender is de situatie waarin Nederlandse glazenwassers verboden wordt bepaalde zaken te hebben, uit te voeren en/of te gebruiken terwijl buitenlandse bedrijven dit wel hier in Nederland mogen doen. Als voorbeeld geef ik u de reiniging middels hoge druk van de Euromast. Of het wassen van de Montevideo toren in Rotterdam door monteurs gespecialiseerd in rope tactics. Dus monteurs wel, maar glazenwassers niet in de touwen.
Polen wel met een houten 18, wij niet. Belgen die hier wel in Nederland voor Nederlandse bedrijven mogen werken, maar omgekeerd mogen wij het niet. Engelse glazenwassers werken met carbonstelen tot 21 meter hoogte, wij “slechts” tot 15 meter.
Hoe kunnen we dan ooit in uitzonderingssituaties nog een boterham verdienen?
